Ze zijn wel een klein beetje gek

De haan naast mijn bed kuukelt me hard wakker. Net als iedere dag trouwens. Ik lig in de jongensslaapkamer en die ligt precies naast het kippenhok. Ik draai me nog een keer om en zie dan dat mijn nieuwe broer al op de rand van ons bed zit. Hij moet ze gaan voeren die beesten. We hebben allemaal een taak. Ik breng straks de koeien gras en water. Gek hoe snel dat went eigenlijk. Nog maar drie maanden geleden woonde ik nog bij mijn tante in Phnom Penh. Daar waren geen koeien. Wel veel auto's, brommers en allerlei anders op wielen dat stinkt en herrie maakt. Daar had ik ook een taak trouwens. Nou ja, een taak, een baan eigenlijk. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat probeerde ik snoep, koekjes en chips te verkopen. Ik verdiende niet veel, een dollar, soms twee per dag. Veel andere kinderen deden namelijk precies hetzelfde werk en er waren maar weinig mensen die wat konden kopen. Naar school ging ik dus niet. Mijn tante zei dat we dat niet konden betalen. School is eigenlijk gratis in Cambodja, maar je moet natuurlijk wel een uniform kopen en schriften en een pen en boeken. En als ik naar school zou gaan zou ik natuurlijk helemaal niks verdienen. Gelukkig heeft meneer Kim mijn tante verteld dat het toch beter zou zijn als ik wel naar school zou gaan. Dan verdien ik nu wel niks, maar later wel meer en kan ik daarmee weer mijn tante helpen. En omdat ik niet meer bij tante zou wonen, hoeft zij ook niet meer voor mij te betalen. En daarom word ik nu hier wakker. In een echt bed, onder een dak dat niet lekt en tussen de rijstvelden, de kippen en de koeien. Ik kan straks mijn bordje rijst en groenten eten en me wassen en plassen in een schone wc. Ik ben er al helemaal aan gewend, maar het blijft toch bijzonder om je leven zo snel te zien veranderen.

Als ik bij de koeien aankom zijn ze al ongeduldig. Nu het zo droog is buiten willen ze heel graag het groene gras eten dat ik ze breng. Ze vinden het heerlijk!

Om zeven uur begint de les Engels. Niet op school, maar bij ons thuis. Alle kinderen uit de buurt komen dan naar ons toe. De lessen zijn de laatste paar dagen wel en klein beetje anders. Er zijn namelijk een man en een vrouw uit een ander land. Ze zijn wit en de vrouw heeft ook wit haar en de man is heel lang. Zij helpen ons met het Engels. Ze zingen liedjes met ons en doen woordspelletjes. Ik snap het niet allemaal, maar het is wel lachen! Echt heel anders dan hoe onze eigen meester lesgeeft. Ze spreken het Engels ook heel anders uit. Zo anders dat onze meester het ook vaak niet begrijpt. Ze zijn wel een klein beetje gek, die Tina en Kes, want als ze zingen trekken ze aan hun oren, klappen ze in hun handen en draaien ze rondjes. Wij moeten dat dan nadoen.
Ik vind het wel moeilijk allemaal. Ik kan nog niet eens goed Khmer lezen en dan moet ik nu ook nog eens dat Engels leren met al die gekke letters. Maar goed, als ik iets niet begrijp maken ze meestal een tekeningetje op het bord om het uit te leggen. Niet dat ze goed kunnen tekenen, maar we begrijpen het meestal wel dan. In de pauze spelen ze ook mee met tikkertje, mijn lievelingsspelletje en daarna zijn ze dan rood in plaats van wit. Ze drinken ook veel water. Uit flessen. Wij drinken gewoon uit de put of van het regenwater. En ze eten ook gek. Iedere dag als wij gewoon rijst eten met aubergines, eten zij iets dat ze 'bread' noemen en smeren daar vis uit een blikje op.

Meneer Kim heeft me geleerd om te zeggen: 'HelloIgotoschoolnow.' Ik weet niet precies wat het betekent maar ik moet het na het eten zeggen tegen Tina en Kes. Zij zwaaien dan meestal naar me.

Ik ga naar schoool op mijn eigen nieuwe fiets! Twee dagen geleden kwam er een busje met twaalf fietsen op het dak aan en wij mochten er allemaal een uitkiezen. We hebben nu allemaal een eigen fiets met onze naam erop! Ik kan nog niet echt bij het zadel, maar dat geeft niks, ik kan er wel heel hard mee en ik heb de sleutel de hele dag bij me.

Na school begint het leukste gedeelte van de dag. Ik vind school wel leuk, maar al dat stilzitten niet zo. Buitenspelen doe ik liever. Vooral als het heel hard regent. Dan gaan we voetballen op het rijstveld en dan zitten we helemaal onder de modder. Daarna spoelen we vanzelf weer schoon. En nu we een nieuwe schommel hebben, vind ik dat ook heel leuk. Ik kan namelijk het hoogste van allemaal.


Wat een leuke dag weer, denk ik als ik om acht uur mijn bed in ga. Wat is mijn leven toch veranderd. Het is natuurlijk jammer dat ik mijn tante niet meer zie, maar ik heb het wel heel erg leuk hier.
En morgen... Meneer Kim vertelde iets over 'pancakes'. Wat dat is weet ik niet, maar ik weet wel dat die Tina en Kes iets voor ons gaan maken.

Sok


Dit verhaal is niet helemaal 'waar' en je begrijpt natuurlijk ook wel dat Sok dit niet heeft geschreven.