Kafka's muze dwingt ons tot een ander plan
Door: Cees en Jantne
Blijf op de hoogte en volg cees en jantine
09 Juni 2009 | Turkije, Istanbul
Als Kafka nog had geleefd, dan zou hij in de dame achter de balie van het Chinese Staatsveiligheidsbureau zijn muze hebben gevonden. De Chinese overheid moet actief campagne gevoerd hebben om allereerst niet-behulpzame chinezen te vinden en ze dan vervolgens allemaal in dienst te nemen bij de dienst visaverlenging.
Een dag voor Gerwin en Ellen zouden arriveren stonden wij met een bijna verlopen visum - dat volgens alle geraadpleegde bronnen gemakkelijk met een maand verlengd zou worden - voor een vrouw met een snor.
En we hadden het moeilijk.
We moesten aantonen dat we in staat waren ons zelf te onderhouden in China. Wij trokken vol vertrouwen een tweetal creditcards tevoorschijn en konden in geval van nood nog een arsenaal aan andere pasjes tonen. Wij konden Chna de komende maand goed sponsoren.
Dachten we.
De vrouw met de snor dacht daar anders over. Er ontspon zich de volgende daloog:
Je moet een chinese bankrekening hebben met voor iedere dag verlenging een bedrag van 100 dollar.
Pardon? In deze folder staat dat een creditcard ook volstaat.
De folder is oud.
Maar u geeft me die net!
We hebben niks anders.
En met een hoofdknik riep ze het volgende slachtoffer bij zich.
Er volgde een lange middag op de chinese boerenleenbank en veel, heel veel stempels later mochten we tien dagen langer in China bljven en hoefden we gelukkig Gerwin en Ellen niet alleen maar te groeten op het vliegveld op weg naar onze eigen vlucht... Of het nog iets te maken had met de naderende niet-herdenking van de Tiananmenopstand weet ik niet, maar onze verlenging verliep precies een dag daarvoor.
Een ander plan dus, want tijd om een Trans Siberische treinreis inclusief Mongools en een Russsich visum te regelen hadden we niet. Maar al naar huis? Welk huis... en werk is er in deze tijden van crisis natuurljk ook niet in overvloed, dus de teleurstellingen kunnen we beter ook nog maar even voor ons uitschuiven. In de VS loop je nu enge griep op, dus dat valt ook af. In Australie en Nieuw Zeeland is het nu winter en Zuid Amerika daar moet je minimaal een jaar voor uittrekken. Dus waarom niet de ene illustere treinreis inruilen voor de andere? Vanaf Istanbul kun je per trein, over de Balkan, richting Parijs: de Orientexpress.
Voordat we China verlieten, moesten we nog een ding doen. Mao groeten. Al twee keer stonden we aan zijn deur maar werd er niet opengedaan, op de laatste dag was hij toch thuis. De titel Licht der Natie is wel heel letterlijk opgevat door de binnenhuisarchitecten van zijn mausoleum. Zijn hoofd leek licht te geven en het geheel had iets weg van een omgevallen schemerlamp. De vlag van de Communistische Internationale er netjes overheen gedrapeerd. Ik weet dat er in China stemmen opgaan om het mausoleum te sluiten omdat het niet bij een modern land past. Het lijkt mij dat ze daar gelijk in hebben. Mao, of zijn wassen evenbeeld, ziet er trouwens klein en weinig heroisch uit in de enorme ruimte en voor een stevige portie staatspropaganda lijkt het dan ook volledig ongeschikt.
En toen vlogen we naar Europa. (Nee, rustig Geert en alle andere inwoners uit Islamofobië, voordat er allerlei vuilbekkerij op ons nette reisblogje komt, Istanbul ligt wel degeljk voor een deel in het kunstmatige continent Europa. Sorry!)
Istanbul dus. En niet met zijn tweeen, maar met zijn vijven! Vol verwachting klopte ons hartje toen we bij de uitgang van het Ataturkvliegveld stonden te wachten; onze moeders en vader kwamen vier dagen met ons mee reizen. Het was echt zo heerljk om ze weer te zien! Vier dagen lang konden we bijkletsen, samen de geweldige stad verkennen, eten, drinken en heel veel genieten van elkaars aanwezigheid. Het was echt heel bijzonder om op deze plek elkaar weer te zien. We zien er naar uit om ook de thuisgebleven pa weer te zien!
Maar dat gaat nog even op zich laten wachten. We treinen vanavond naar Sofia en dan verder de Balkan op. Het onbekende Europa in. Een nieuw plan, een nieuw avontuur.
Een dag voor Gerwin en Ellen zouden arriveren stonden wij met een bijna verlopen visum - dat volgens alle geraadpleegde bronnen gemakkelijk met een maand verlengd zou worden - voor een vrouw met een snor.
En we hadden het moeilijk.
We moesten aantonen dat we in staat waren ons zelf te onderhouden in China. Wij trokken vol vertrouwen een tweetal creditcards tevoorschijn en konden in geval van nood nog een arsenaal aan andere pasjes tonen. Wij konden Chna de komende maand goed sponsoren.
Dachten we.
De vrouw met de snor dacht daar anders over. Er ontspon zich de volgende daloog:
Je moet een chinese bankrekening hebben met voor iedere dag verlenging een bedrag van 100 dollar.
Pardon? In deze folder staat dat een creditcard ook volstaat.
De folder is oud.
Maar u geeft me die net!
We hebben niks anders.
En met een hoofdknik riep ze het volgende slachtoffer bij zich.
Er volgde een lange middag op de chinese boerenleenbank en veel, heel veel stempels later mochten we tien dagen langer in China bljven en hoefden we gelukkig Gerwin en Ellen niet alleen maar te groeten op het vliegveld op weg naar onze eigen vlucht... Of het nog iets te maken had met de naderende niet-herdenking van de Tiananmenopstand weet ik niet, maar onze verlenging verliep precies een dag daarvoor.
Een ander plan dus, want tijd om een Trans Siberische treinreis inclusief Mongools en een Russsich visum te regelen hadden we niet. Maar al naar huis? Welk huis... en werk is er in deze tijden van crisis natuurljk ook niet in overvloed, dus de teleurstellingen kunnen we beter ook nog maar even voor ons uitschuiven. In de VS loop je nu enge griep op, dus dat valt ook af. In Australie en Nieuw Zeeland is het nu winter en Zuid Amerika daar moet je minimaal een jaar voor uittrekken. Dus waarom niet de ene illustere treinreis inruilen voor de andere? Vanaf Istanbul kun je per trein, over de Balkan, richting Parijs: de Orientexpress.
Voordat we China verlieten, moesten we nog een ding doen. Mao groeten. Al twee keer stonden we aan zijn deur maar werd er niet opengedaan, op de laatste dag was hij toch thuis. De titel Licht der Natie is wel heel letterlijk opgevat door de binnenhuisarchitecten van zijn mausoleum. Zijn hoofd leek licht te geven en het geheel had iets weg van een omgevallen schemerlamp. De vlag van de Communistische Internationale er netjes overheen gedrapeerd. Ik weet dat er in China stemmen opgaan om het mausoleum te sluiten omdat het niet bij een modern land past. Het lijkt mij dat ze daar gelijk in hebben. Mao, of zijn wassen evenbeeld, ziet er trouwens klein en weinig heroisch uit in de enorme ruimte en voor een stevige portie staatspropaganda lijkt het dan ook volledig ongeschikt.
En toen vlogen we naar Europa. (Nee, rustig Geert en alle andere inwoners uit Islamofobië, voordat er allerlei vuilbekkerij op ons nette reisblogje komt, Istanbul ligt wel degeljk voor een deel in het kunstmatige continent Europa. Sorry!)
Istanbul dus. En niet met zijn tweeen, maar met zijn vijven! Vol verwachting klopte ons hartje toen we bij de uitgang van het Ataturkvliegveld stonden te wachten; onze moeders en vader kwamen vier dagen met ons mee reizen. Het was echt zo heerljk om ze weer te zien! Vier dagen lang konden we bijkletsen, samen de geweldige stad verkennen, eten, drinken en heel veel genieten van elkaars aanwezigheid. Het was echt heel bijzonder om op deze plek elkaar weer te zien. We zien er naar uit om ook de thuisgebleven pa weer te zien!
Maar dat gaat nog even op zich laten wachten. We treinen vanavond naar Sofia en dan verder de Balkan op. Het onbekende Europa in. Een nieuw plan, een nieuw avontuur.
-
09 Juni 2009 - 08:42
Eric:
Dit soort ervaringen neemt niemand jullie meer af. Zo zie je maar hoe anders mensen denken in andere landen en met andere culturen.
Moet je N Korea maar eens proberen.
Tot gauw hopelijk,
Ciao, Bye Bye, Doei, Hoi-he, HouDoe,\ -
09 Juni 2009 - 08:47
Marje:
Ha Jantne en Ceesse!
Eng om weer zo'n nsprerend verhaal te lezen. Fjn dat julle even herengd zjn met de famle! En stanbul s een nteressante stad he?! Wat zjn julle nu opeens dchtbj zeg, over dre weken zt k zelfs verder van hus dan julle, net even een weekje grekse zon geboekt om bj te komen van alle (leuke)spannngen. Kunnen we nog eens bellen? Msschen gewoon op julle europese mobel?
Dkke kus,
Marje
p.s. Heerljk zo'n turks toetsenbord! -
09 Juni 2009 - 09:17
Leon:
Wat een flexbltet. En zo te lezen valt er ook nog wel wat te zeggen voor een euro tren n plaats van een aze tren. Lang leve de vsa's.
Karpaten en oost-hongarje zjn echte aanraders mochten julle nog wat tps wllen.
Tot snel, trense!
ps De turken hebben onze toetsenborden genvadeerd! -
09 Juni 2009 - 09:46
Herman:
Hartstikke mooi alternatief lijkt me zo en hoe ongelooflijk mooi dat jullie samen alle vrijheid hebben om zulke aangepaste keuzes te maken! Jullie lopen vast weer tegen heel mooie avonturen aan!
Groetjes! -
09 Juni 2009 - 09:53
Jany En Jaap:
Volgende keer willen we mee, wat een fantastise reis. Groetjes Tante Jany en Oom Jaap -
09 Juni 2009 - 10:03
Pa En Ma Kom:
Wat zullen wij toevoegen aan de verwoording van ontmoeten van elkaar in Istanbul. We hadden een heerlijke weerzien hebben van elkaar genoten. De verhalen over China waren ons reeds bekend maar niet minder belangrijk. Jullie voornemen om nog een deel van Europa te ontdekken via de trein en kamperen is de laatste fase van dit ongelovelijke en ervaring rijke jaar.
We zien uit naar jullie terugkomst.
-
09 Juni 2009 - 10:31
Bianca:
Spannend zeg, wat een avontuur! maar... dus op weg naar ... Paris!? ;) Jammer dat Roland garros net is afgelopen (gezien hoe Roger geschiedenis heeft geschreven?!) maar ik hoop jullie hier gauw weer te zien!!! ;) Geniet er nog ontzettend van, want trust me, banenzoektocht verloopt momenteel alles behalve vlot.. bij deze een oproep: iemand toevallig nog connecties in Parijs?? Merciekes et gros bisous! -
09 Juni 2009 - 11:58
Petra:
Haidiehai!
Een trein blijft een trein. toch? Veel plezier in Europa! En tot over een niet al te lange tijd liggen jullie vast weer lekker op het Ouddorpse strand. Wij houden vast een handdoekje voor jullie gereserveerd...
Pa en Ma('s) hebben duidelijk genoten in Turkey! Heb de verhalen al gehoord. Leuk! Dikke kus! -
09 Juni 2009 - 15:13
Hanneke:
hallo en welkom in europa!
bijzondere wending van jullie trip!
wat een vreselijke bureaucratie daar in china, wat sta je dan te zweten voor zo'n stomme stempel...
Toch lijkt mij de Balkan ook een erg bijzondere ervaring, weer een heel andere cultuur. ben benieuwd!
liefs hanneke en ook van dennis -
09 Juni 2009 - 15:19
Rene:
hoi Cees en Jantine,
Zo zie je maar dat het nog steeds moeilijk is om alles vooraf te plannen omdat de Chinezen er dan allelei nieuwe regels op na houden. Het zal ook daar de vooruitgang wel wezen. Van Ma al een kort verslag van de ontmoeting gehoort ze hebben genoten. Ik wens jullie nog heel veel plezier op de reis verder. Groetjes en veel liefs en een dikke kus van Ruben
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
